Piłka halowa istniała od zawsze w krajach, w których klimat nie jest na tyle łagodny, aby można było grać cały rok na otwartych boiskach. Albo jednak służyła jako przerywnik zawodowym piłkarzom w klasycznych przygotowaniach do sezonu, albo też jest do dzisiaj dla wielu amatorów piłki nożnej formą rekreacyjnego spędzania czasu.
W niektórych krajach, jak na przykład w Niemczech, w przerwie zimowej organizuje się turnieje dla ligowych zespołów. W latach osiemdziesiątych halowy futbol był bardzo popularny w USA, a jedną z gwiazd tamtejszej ligi był Kazimierz Deyna.
W hali grywały drużyny o różnej liczbie zawodników, raz boiska otaczano bandami, innym razem nie... Dlatego to wszystko nie było futsalem w obecnym kształcie, choć nie oznacza to, że nowa dyscyplina nie ma historii. Wręcz przeciwnie. Swoje początki bierze w... 1930 roku. W tymże samym Urugwaju, który wówczas zorganizował i zdobył pierwsze mistrzostwo świata w tradycyjnej odmianie piłki nożnej, powstał zamysł gry drużyn pięcioosobowych.
Juan Carlos Ceriani, w południowoamerykańskim klimacie, nie myślał oczywiście o hali, ale widział konieczność rozgrywania takich meczów na boiskach do koszykówki bez użycia band. Popularność tej odmiany futbolu rosła szybko w Ameryce Południowej, głównie w Brazylii. Do gry na takich boiska przyznawały się późniejsze gwiazdy futbolu: Pele, Zico, Socrates, Bebeto, Juninho, Romario, Ronaldo, Ronaldinho, Marcelo. W futsalowym szkoleniu Brazylia jest światowym numerem jeden. Śmiało zresztą można powiedzieć, że bez futsalu "canarinhos" nie byliby też mocarstwem w piłce nożnej jedenastoosobowej. Właśnie dzięki solidnemu przygotowaniu w grze pięciu na pięciu Brazylijczycy mają tak niesamowitą technikę, świetnie grają bez piłki (wychodzą na pozycję), nie mają problemów z taktyką, no i przede wszystkim wyśmienicie radzą sobie w grze jeden na jednego. Bo nic tak nie uczy gry kombinacyjnej i to na małej przestrzeni jak właśnie futsal.
Ktoś spyta: OK, ale czy nie można uczyć tego wszystkiego na normalnym boisku? Teoretycznie można, ale warto wiedzieć, że w czasie godzinnej gry w piłkę nożną zawodnik ma około 50 kontaktów z piłką, a w futsalu - 200, a nawet 300!
W latach 1965-79 rozgrywano cyklicznie Puchar Ameryki Południowej. Nowy impuls futsalowi dało przyjęcie tej odmiany futbolu pod skrzydła FIFA. Międzynarodowa Federacja Piłkarska rozwija tę grę od 1988 roku, a z niej wzięły przykład kontynentalne federacje, w tym europejska - UEFA. Już rok później odbyły się pierwsze oficjalne mistrzostwa świata. Zorganizowała je Holandia (w tym kraju obchodzony jest nawet Dzień Futsalu!), a wygrała Brazylia.
W drugiej edycji mistrzostw, w 1992 roku w Hongkongu wśród 16 finalistów znalazła się Polska. Do dziś jest to jedyny start biało-czerwonych w imprezie tej rangi. W 2001 roku udało im się jeszcze awansować do finałów mistrzostw Europy. Brazylijska hegemonia na świecie przerwana została dopiero w czwartych mistrzostwach. W 2000 roku, po zdobyciu trzech tytułów mistrza globu, "Canarinhos" uznali wyższość Hiszpanii. Do dziś tylko te dwie nacje sięgały po złote medale. Brazylijczykom udało się to czterokrotnie, a Hiszpanom dwukrotnie.
Polska kadra futsalowa powstała na początku 1992 roku. Początkowo próbowano do niej adaptować piłkarzy, którzy grali w klubach ligowych. Jako trenerzy halowej reprezentacji szczęścia próbowali m.in. Janusz Kupcewicz, reprezentant Polski na mistrzostwa świata w 1978 i 1982 roku oraz Michał Globisz, selekcjoner mistrzów Europy do lat 18 i wicemistrzów kontynentu do lat 16.
W ostatnich latach nastąpił jednak niemal całkowity rozbrat obu odmian futbolu. Coraz rzadziej możemy zobaczyć zawodników ligowych w oficjalnych meczach halowych. Mimo to, rozgrywki halowe prowadzone są z coraz lepszym skutkiem w coraz liczniejszej obsadzie. Krajowa ekstraklasa istnieje już ponad 15 lat, a ligowe zmagania odbywają się łącznie na trzech poziomach rozgrywek (I i II liga podzielona jest na grupy). Mistrz kraju co roku próbuje też sił w europejskich pucharach.
Warto dodać, że od sezonu 2007/2008 odbywają się także rozgrywki ligowe kobiet w futsalu.
Najlepszy polski piłkarz, a później trener futsalowy Klaudiusz Hirsch, występował w AS Poznań, FC Pniewy, reprezentacji Polski i w zagranicznym klubie (Ararat Nikozja) w futsalowej Lidze Mistrzów.